Mała maty syna,
Rano ożenyła,
Mołodu newistku
Zrazu ne złjubyła.

Wyrjadżała maty
Syna u sołdaty,
Mołodu newistku –
W połe lonu braty.

– Oj idy, newistko,
Zełen lonok braty,
Ne wyberesz lonu –
Ne wertajs' do chaty.

Brała lon newistka,
Brała, ne dobrała
Ta j posered polja
Topołeju stała.

Syn z wijny wertaje,
Zachodyt' dodomu,
Kłanjajet'sja neńci,
Szcze j ridnomu domu.

– Skażit' meni, mamcju,
Szczo to za pryczyna,
Szczo na naszim poli
Roste topołyna?

– Ne pytajsja, synu,
Za tuju pryczynu.
Bery topir w ruky,
Rubaj topołynu.

Jak udaryw wpersze –
Topolja schyłyłas',
Jak udaryw wdruhe –
Ta j zahołosyła:

– Ne rubaj mja, myłyj,
Ja twoja myłaja,
Pomiż mojim łystjam –
Dytyna małaja.

– Jak ty moja myła,
To idy do chaty,
Swojemu myłomu
Zwary weczerjaty.

– Ne złjubyła mene
Twoja ridna maty,
Wyhanjała mene
Zełenyj lon braty.

Brała ja lon, brała,
Ne mohła wybraty,
Stała twoja maty
Mene czaruwaty.

Łychaja swekrucha
Mene zakłynała,
A tomu ja w poli
Topołeju stała.