W mene switłe wołossja, błakytni oczi
I kożna zustriczna żinka mene chocze.
Chocze dotorknutys', chocze obijnjaty,
Chocze mene prystrasno pociłuwaty.
Koły ja w samych trusach huljaju po pljażu,
Kożna steżyt' za mnoju –
Dywyt'sja, kudy ja ljażu.
Ałe ja do żodnoji z nych ne pidchodżu,
Ja zanadto harnyj,
Ja c'oho zrobyty ne możu.
Ta chiba ż spromożna do kochannja ta krasa?
A wona ż soboju powna, znaczyt' – pusta wona.
Jiji kochannja – iłjuzija, kochannja – iłjuzija,
Kochannja – iłjuzija, krasa – to iłjuzija!

Pryspiw:
A ty m’jaso!
A ja takyj apetytnyj!
M’jaso!
A ja takyj sokowytyj!
M’jaso!
A ja takyj aromatnyj!
Krasa – to iłjuzija!
Ja takyj, ja takyj!

Ni, ni, ni, ni!
Ja wysokyj brjunet, ja kremeznyj, zasmahłyj!
Ja do kochannja po-sprawżńomu sprahłyj.
Ja wże majże żywu w trenażernomu zali,
Bo choczu, szczob na mene zapadały krali.
W mene bicepsy, trycepsy, delty, trapeciji,
A pachnu tak, nenacze szczojno zapirnuw u speciji.
A szcze ja czasteńko w łjusterko na sebe dywłjusja,
Bo ja sam wid sebe tjahnusja...
Ta chiba ż spromożna do kochannja ta krasa?
A wona ż soboju powna, znaczyt' – pusta wona.
Jiji kochannja – iłjuzija, kochannja – iłjuzija,
Kochannja – iłjuzija, krasa – to iłjuzija!
Pokusztuj mene, krychitko!
Rozirwy mene ruczkamy!
Pokusaj mene zubkamy!
Posmokczy mene hubkamy!

Pryspiw