Jak widomo, rano wranci ważko prokydatysja,
Bo duże choczet'sja sołodki sny pododywljatysja.
Tak choczet'sja pospaty – podali posłaty
Wsi sprawy, szczo tak rano tebe prymuszujut' wstawaty.
A budylnyk dzełenczyt' tak, szczo zakładaje wucha.
A budylnyk dzełenczyt', ałe ty joho ne słuchaj!
Chaj sobi wołaje – win rozumu ne maje,
A twoju systemu nerwiw postupowo posłabljaje.
Ta potribno widszukaty w sobi krapłju syły woli
I powoli prokydatys', prokydatysja powoli.
Nenacze pir’jinu, widkynuty perynu
Ta pidnjaty sebe rwuczko, uchopywszy za czuprynu.
A koły pidnjawsja sam – pidijmaj swoju drużynu,
Abo prosto tymczasowu żinoczu połowynu.
Rozrachujte odne odnoho konkretno po porjadku
I zrobit' swoju rankowu enerhijnu fizzarjadku!

Parubky ta mołodyci, roztrusit' swoji sidnyci!
Roztrusit' swoji sidnyci, parubky ta mołodyci!
Parubky ta mołodyci, roztrusit' swoji sidnyci!
Roztrusit' swoji sidnyci!
Parubky ta mołodyci, roztrusit' swoji sidnyci!
Roztrusit' swoji sidnyci, parubky ta mołodyci!
Parubky ta mołodyci, roztrusit' swoji sidnyci!
Parubky ta mołodyci!

Ciłyj deń ty pracjuwaw aż do s'omoho potu,
Aż os' prychodyt' weczir – ty zakinczujesz robotu!
I z rekłamy w metro, i z hazetnych storinok
Na tebe podywyt'sja twij widpoczynok.
Hodynnyk prob’je kilkanadcjat' hodyn –
Ałe ty ne powynen załyszatysja odyn,
Bo weczir zasmokcze, nemow czorna dirka.
A dirka – ne diwka, toż potribna weczirka.
Prychodysz tudy, tam, de muzyka hraje.