To buw odyn iz tych pochmurych, ałe czudowyj ranok.
Nad bahatopowerchowymy dworamy szykuwałys' chmary.
Ja namahawsja wrachuwaty kilkist' jich łanok...
Kilkist' jich łanok, kilkist' jich łanok.
Paław switanok, łunaw bit łedaczyj.
Ja s'ohodni ne pracjuju, pacany na daczi.
Na papir ljahajut' klowo słowo za słowom,
Nezważajuczy na nastrij, czas, aspekty mowy.
Mow riczky teczija – za reczennjam reczennja.
Ja nenadowho perejszow na samozabezpeczennja.
Hajda na dach – łowyty ptachiw, dywytys' w wodu.
S'ohodni czas zabuty pro zastudy i nehody,
Pro pereszkody kożucha. Znimaj swoji zabrody –
Dywa pohody obijty my majemo nowu nahodu!
Majemo nowu nahodu, my majemo nowu nahodu,
Czujesz? Nowu nahodu.

Pryspiw:
Same tomu, szczo zustriczajemo zorju!
Same tomu, szczo znow i znow ja na stini jiji małjuju!
Same tomu, czomu i ja ne znaju sam!
Ja za ranok cej, ja za ranok cej, wse widdam!

Łowłju fłeszbek, nenacze wse ce wże des' baczyw –
Wże worożyły na wdaczu, wże jizdyły na daczu.
U nas je, bezpereczno, wsi szansy pobuty w transi,
Do ranku wystrybuwaty bożewilni tanci!
I nawit' dali i dali – wyszcze, do soncja błyżcze!
Chto-nebud', pojasnit' meni – nawiszczo ce horyszcze?
My na budiwli, nemow na ostrowi. Wse duże prosto –
Smażeni tosty, my u poszukach wrażeń hostrych.
Ja wpewnenyj, szczo razom z namy ciła krajina –
Na dach po stinach! Chtos' zustriczaje zorju postijno...
Zorju postijno.
Nu os' i wse – nastaw deń nowyj! Zaworuszyłys' łjudy,
Ta ce szcze ne kinec'. Ty czujesz? Szcze dali bude!
Ta ce szcze ne kinec'. Ty znajesz – szcze dali bude!

Pryspiw

A my w basejny postrybały, my was tam nadybały.
My rwały bur’jana kuszczi, hrały w kuczi-mały.
Ce bażano dekoły – czy dowedet'sja szcze kołys'?
Nasprawdi, my zawełys' – nareszti doczekałys'!

Pryspiw