Dałeka, samotnja j dałeka, u ciłomu switi odna,
Dni j noczi, u studiń i speku do mene łetyt' wona.
Ridna, jak pisnja z kołysky, tycha, jak swjato wołyns'ke,
Hotowa zawżdy do strażdannja, do bołju, do horja i wtrat.
Wona b widdała ostannje, terpiła b sama stokrat,
Szczob łycho mene mynało, szczob dolja mene łaskała,
Ałe u bezsonni noczi jak nohy i ruky hudut'.
Hnitjat' jiji sny proroczi pro ternem ukrytu put',
Szczo ja ne taka jak łjudy, szczo szczastja meni ne bude.
Nawkoliszky w tychij mołytwi jak strednycja i jak swjata
Błahaje mene zachystyty i nebo meni prywerta.
A potim swoji turboty, wtomy w wicznij roboti,
Rozhojdani temni chwyli ljahajut' w samotni sny.
I nosjat' ułamky myli, to obraz jiji na nych,
Czy tilky strażdannja bezkraje,
Ja znaju, łjubow ne wmyraje!..