Tworcju, zaseljajuczyj wiczno
Błakytnu wsewysznju chrestylnju,
Chaj swjatyt'sja otcze imennja
Od schidnych do zachidnych wust.
U caryni bożoho wicza
Zorije swicza nepodilna,
Rozhortuje wolja znamenna
Nebesno-zemnu koruhwu.

Tworcju, pryczasty na switanni
Rosystoju krychtoju chliba,
Mołytwoju żytńoji wiry,
Spowyj newtołennu meżu.
Rozhriszuj, jak smahu ostannju,
Slozu, szczo spokutuje chyby,
Zrony zapowidanu liru,
Sotajuczu krywdu czużu.

Mołytwoju, mołytwoju,
Mołytwoju żytńoji wiry,
Mołytwoju, mołytwoju,
Spowyj newtołennu meżu!

Tworcju, zaczynajuczy pokłyk,
Zorju odwertaj od bezodni,
Rozkuj na czumac'komu płesi
Łukawu pekelnu piwtiń.
Zakochuj nad morokom zmowkłym
Chreszczenych u trijcju Hospodnju,
Ozwysja w imli bezszełesnij
Duchownym zatyszszjam, amiń!

Ozwysja, ozwysja,
Ozwysja w imli bezszełesnij,
Ozwysja, ozwysja,
Duchownym zatyszszjam, amiń! (wes' kupłet – 2)