Znow twoje im’ja – bil na sribnych kryłach,
Pam’jataju ja wse, szczo zahubyła,
Mrij mojich tiń, myt' –
I mij litak łyne w dałecziń.

Ty, kochanyj mij, – czasu zbih kazkowyj,
Porucz ty łetysz – son mij wypadkowyj,
Slozy na szkli, zradyw ty łjubow
W nicz rozbytych sniw.

Pryspiw:
Znaju, szczo cja nicz ostannja,
Znaju, ne wernesz kochannja,
Pełjustky czużych tjulpaniw
W’janut' w switankowij mli,
Znaju, zajwych sliw ne treba,
Bo miż namy rizne nebo,
I zemlja miż namy rizna,
Nicz u nas łysze odna.

Mij litak ne wstyh powernut' dodomu,
Sum w oczach twojich baczu neznajomyj,
Zhaduju nas – kryształewyj cwit
Kryształewych fraz.

Nicz, de ty i ja, nasz ostannij ranok,
Czasu teczija zmyje dawnju ranu,
Wse nedarma tam, de zaraz ty,
Tam – mene nema.

Pryspiw (2)