Wychodżu w doszcz, osinnij doszcz,
Zibrawszy wsi hrichy j spokuty.
Wychodżu w doszcz, newpynnyj doszcz,
Z bażannjam bilsze ne wernutys'.

A nawkruhy sribłyt'sja bruk,
Cwitu w pit'mi, jak pid narkozom,
Koły twij druh uże ne druh –
Ce ne poezija, ce proza. (wes' kupłet – 2)

Pidu po asfaltu sonnych płoszcz,
Bredu po kruczenych uzwozach.
Zabud' pro wse – szepocze doszcz,
Ce ne poezija, ce proza.

Szczo zabuwat', szczo pam’jatat'
Pidkaże czas – win sprawżnij likar,
Nam wże łjubow, jak sujeta,
Koły za poworotom lito. (wes' kupłet – 4)

Ja ruku lita widpuszczu,
Ałe ne stanu w beznadiji
Prosyt' porady u doszczu,
Szczo tilky płakaty umije.

Nam wże łjubow, jak sujeta,
Koły za poworotom lito...