Bezmołwnaja serost' tucz hrozowich,
W bołota zerkałe otrażajas',
Wspłesky zarnyc daryła zemłe,
Łesnoj tyszynoj woschyszczajas'.

Wetra poriwi wriwałys' tuda,
Hde szumeło łysz' łyst'ew padeńe.
Peczalju obdało czertohy mcha
W bezmjateżnom bołot zapusteńe.

Naruszaja pokoj – Hrom wozhremeł,
Bury prychod weszczaja.
Zamłeł w ocepenenyy łes, onemeł,
Perwoj kapły zwon ożydaja...

S hrochotom soten tisjacz kamnej –
Woda połyłas' w odno mhnoweńe;
Sorwawszys' buranom sztormowim,
Weter kruszył wekowoe zabweńe.

Potokom chłinuw, obruszyłsja dożd',
Błahost' spokojstwyja smetaja...
Dyko reweł-zawiwał urahan,
Biłuju razmerennost' pohrebaja.

...Hde korny derew'ew?!
...Hde kroni teper'?!
Powsjudu ych sety spłeteńe!..
Hde uwekoweczen bił myr y pokoj –
Łysz' Chaos, Ruyni, Smjateńe...