Jedyna.
W lisach zastaje mene temna hodyna,
Jak muzyka w misti znenac'ka za rohom.
Ja czuju: paset'sja uzlissjam jedyno-
rih (ne płutaty z nosorohom).

Ja braw tebe, jak forteczni mury,
Ja w sebe wmistyw stilky strił, skilky zmih.
A zaraz nicz, jak wełykyj muryn,
I tużno hołosyt' jedynorih.

Win ridkisnyj zwir. Ja hałopom rozsunu
Pachuczi kuszczi i haljawyny. Tam
Win pyw, nacze wodu, kożnu krasunju,
Ta ja nawit' podychu z tebe ne dam.

Win łahidnyj zwir. I tonka w ńoho szkira –
Złamajet'sja spys nazawżdy, mow żerdyna.
Ja nawznak zasnu bilja wbytoho zwira,
Prochromłenyj rohom.
Jedyna.