Stojit' werba pobłyzu lisu,
U striczkach wsja, taka krasa.
Dowkoła chodyt' kit hulwisa
I kojit' sprawżni czudesa.

Pide praworucz – sonce hrije,
Łiworucz pide – wraz moroz,
W lisu... kacapy zaczajiłys',
I kożen druhyj – małoros.

Płekajut' nahłuju nadiju
Krasunju-werbu izwesty,
Spyljat', spałyt', a prach rozwijat',
I z nymy wijs'ko i menty.

Ta kit murkocze: "Chuj wam w rota!
Skorisz udawytesja wy,
Niż wczynyte otu merzotu,
Bo na storożi toj werby

Bohatyri stojat' polis'ki,
Dniprows'kych mawok omofor.
Molfary wsi, tatary kryms'ki,
I z nymy djad'ko Czornomor.

Bo to nasz duch, nasz duch Wkrajins'kyj,
Nasz rus'kyj duch, bo Rus' – ce my!
A ne irzja czuwaszofins'ka,
Komuno-chochło-moskali.

Chochło-moskal – ridnja Koszczeju,
Baby Jahy win skurwyj syn,
Chochoł prodażnyj wsej duszeju
I druh joho ałkasz-moskwyn.

Nam ne potribni oti pyky,
Brechływe bydło, władnyj cham,
Duchowni pokruczi, kaliky,
Tabacznyk, Putin, Czynhischan.

Orda nowitnja jewrazijs'ka
I russkij mir, impers'kyj sram.
Swoja derżawa ukrajins'ka
Ponad use potribna nam.

Ne tilky duszu, tiło, rozum –
Use żyttja położym my
Za naszu prawdu i swobodu.
Chaj zhynut' chochło-moskali!"