Ostannim czasom ja, buwaje, ne spłju,
Ja ne pyszu wirszi, a prosto łeżu.
Ja odnoznaczno czuju, szczos' tam żywe.
To ne małeczi ruch, ni kotyka pysk,
To ne foteli tiń, ni misjacznyj błysk.
Dowoli czitko baczu – szczos' tam snuje,
Chtos' chodyt', tam brodyt' kosmatyj
Chtos' promajnuw.
Połyci skryp i szurchit, w kuchni woznja,
Na myt' wono zamre i znowu hulnja.
Kryczaty choczu, ta j powitrja nema.
To mary, prymary, tumany i łychowij
Płetut', werzut', hornut' naszi dumky.
Kochana spyt', a ja uważno steżu,
Schopyty choczu myt', tajemnu meżu,
De son i jaw wedut' chymernyj dwobij,
Ja wstanu, ja wsprjanu, umyt' łeczu i parju.
Schopłju zorju, a wse ż łeżu.
Tychyj wyrij
Tut i nyni
Ładyt' nasze żyttja.
A szcze, buwaje, strinesz w misti kohos',
Jakes' im’ja nazwe, ty wrażenyj, os'!
To kłon toho, szczo wże i hadky nema,
To mary, prymary, astrały i cheruwim
Wernut', płetut', wedut' nasze żyttja.
Buwaje, znajdesz ty kochannja-żurbu,
Wodnoczas ty widczujesz szczastja j bidu.
Sjahnesz bezmeżnist' ty, i razom małe
Omanyt', pomanyt', prymaryt' ta j okryłyt'.
To ja – ne ja, mij son-dwijnyk.
Tychyj wyrij
Tut i nyni
Prawyt' naszi żyttja.
Osjaje raptom jasna dumka czy zmist,
Te ż same czasto baczysz ty potim skriz'
W hazetach, czartach, czatach, tełe i snach.
To czary, prymary, sansary i wodolij
Płetut', hornut', wedut' naszi czuttja.
Tychyj wyrij
Tut i nyni
Czynyt' nasze żyttja.
Buwa, znykaje ricz, nemow chto ukraw,
Z’jawyt'sja potim tam, de ty j ne buwaw.
Ty robysz szczos', a niby chtos' zaważa.
To z neba dar wpade, to wdacza znyka.
Ne choczesz – je, zachoczesz – wse propade,
Nema, nema, a potim raptom bude.
To czary, prymary, ankławy i zorewij
Płetut', metut', wedut' nasze buttja.