Dywo, moja myła, ty je,
Serce studenije twoje.

Kryła, cwoji kryła zhornu,
Tychi słowa tobi zronju.

Młoju studenoju ljaże nebokraj,
Ihraj! Hraj!
Duszi mojij struny znemoha zabyraj,
Ukraj! Kraj!

Temno, temno w lisi, aż żach,
Tam des' duch czutływyj wytaw.

Nezbahnennym czynom zahornu u haj,
U haj! Haj!
Nepomitnym ruchom do tebe pidstupłju,
Zawedu rozmowu, oczamy powedu.
Zaworożu tebe, moja myła,
U chaszczi-netri zatjahnu,
I wse!

Tam lisni zahony newydymych istot,
Zhraji partyzaniw, szynszyła i jenot.
Wyjszły wony usi podywytysja,
Szczo u nas tut z toboju kojit'sja,
Postojały, pohłuzuwały
I rozbihłys' po jarach.

Sumna ta zymna
Diwa kryżana,
Mełancholijna
Snihurońka.
Tebe obijmu,
Niżno rozpałju,
Łjubłju, łjubłju, łjubłju,
Roztopłju.