Na zori rano do switu
Rozkażu kazku łahidnu.
Namałjuju raj-rajduhu,
Myłuju ja poraduju.
Zapaszni witry-widuny
Kaposni hrajut' nawesni.
Majacznymy społochamy
My litajem zakochani.
Z toboju razom my dołajem swity,
Nesamowytyj ja, zamrijana ty.
My obritajem spokij, potim znowu w polit.
Mynały sonmy tysjacz wesen, zorjanych lit.
Perwynnym spałachom zajmet'sja nasza łjubow,
U nebesach łuczytys' budem znow i znow
Bezmeżno.
Połum’ja sjaje, swityt'sja,
Naszi aury stritjat'sja.
Oreoły pałajuczi,
My łunajem, jednajuczys'.
Ja połonenyj switłom twojich oczej,
Pirnaju w sutnist' tych neznanych reczej.
Sołodkyj son, minływyj jaw, swit zapasznyj,
Ne widpuszczu nikoły ja twojeji ruky.
Małjuje rozum rysy dywnych istot,
Bażannja nas zdijmaje raptom do wysot
Zachmarnych.
Pałannja naszych dusz roztopyt' wiczni lody,
Spryczynyt' kataklizm hłobalnyj, riweń wody
Pidnimet'sja krytyczno, potim znykne zemlja.
My – skriz', i tam, i tut, usjudy, czasu nema!
Znenac'ka hrim, tumany, seli i tajfuny,
Ałe żahu taku ne spynysz, ne każy
Nikomu.
Nebokraj, nam ty nahadaj
Pro łjubow naszu, tałałaj...