Des' iz pidwaliw,
Iz samoho dna
Pidnjawsja dym –
Wsich manyt' win:
Dym bez formy,
Bez żyttja –
Smoh, szczo ne terpyt'
Switła j tepła.

Po wułycjach bihajut' chłopci mali,
Szczodnja wony baczat' kumyriw swojich,
Jaki czasto paljat', horło załywajut',
B’jut'sja, wykrykujut' słowa brudni.

W dytjaczych oczach ce i je ti zirky,
Za jakymy w podalszomu treba ity:
Z nych ne smijut'sja za łajky brudni,
Diwczat zachopłjujut' jich bijky straszni.

"...Wse tak ne bude..." –
Znaju ja.
Żywi iszcze mrijnyky –
Poety żyttja.
My zmożemo widkryty
Wsim oczi na swit,
W jakomu bezmeżnym
Je spektr koloriw.