1
Ja robłju wdych, z trudom z kolin pidijmajus' na nohy
Na obłyczczi łysze popił wczoraszńoji peremohy
Bil pid mene zastyłaje sonjaczne prominnja
Ce sumnyj skrutnyj czas – czas zbyraty kaminnja
Koły spaty wże zapizno, a prokydatysja szcze rano
Koły nespodiwano widkryjet'sja moja stara rana
I u toj czas koły zrobljat' te czoho ja tak ne choczu
Ja zrobłju krok wpered ta proszepoczu

Pryspiw:
Nemaje czasu sumuwaty – żyttja prodowżujet'sja, brate
W bezsyłli ruky opuskaty – żyttja prodowżujet'sja, brate
Tobi ne treba zabuwaty, żyttja prodowżujet'sja, brate
Żyttja prodowżujet'sja, brate, szcze bude czas peremahaty
Ja kljanus', ja zdijmus' ja nawit' z popełu widtworjus'
Ty łysze tilky powir, ja koły treba powernus'
Ja tobi w c'omu kljanus', kljanus'

2
Łjubow, wijna – wyhraje toj chto ne pytaje: "How much?"
Toj, chto pid udaramy doli ne wpadaje u rozpacz
Łysze toj, chto znajde syły, toj i peremoże
Łysze toj, chto wse ce zmoże, łysze toj, chto wse ce zmoże
Toj chto chocze – szukaje możływosti, chto ne chocze – szukaje pryczynu
Ja choczu pobaczyty poczuty chocz odnu żywu łjudynu
Jaka skaże: "Jakszczo my razom, to nas ne złamaty"
Bo tak maje buty, żyttja prodowżujet'sja brate

Pryspiw

Nemaje czasu sumuwaty – żyttja prodowżujet'sja, brate
W bezsyłli ruky opuskaty – żyttja prodowżujet'sja, brate
Tobi ne treba zabuwaty, żyttja prodowżujet'sja, brate
Żyttja prodowżujet'sja, brate, szcze bude czas peremahaty (wes' kupłet – 2)

Pryspiw