1
Koły win zasne wona tycho wymykne switło
Szczo by buło nepomitno jak wona pide
I z cijeji chwyłyny ni chto ne skaże, de wona je
Chto porucz z neju, i szczo ce jij daje
I ni chto ne pryjde chocz win obicjaw: "Ja ne pokynu"
Wona hadała szczo płecze, a znajszła spynu
Taki prawyła hry, wona jich pryjnjała
Ja skuczatymu za neju, takoju jakoju wona buła

Pryspiw:
Koły dywytymus' u wikna
Ja budu dumaty szczo prykro
Rozum rozijdet'sja z duszeju
I ja skuczatymu za neju (wes' kupłet – 2)

2
My połjubljały z neju rozmowljaty "ni pro szczo"
Tak, wzahali, pro doszcz, kaminnja, ta skło
Pro te szczo zawtra bude kraszcze, aniż s'ohodni
I napewno harnisze, aniż na peredodni
Bo my taki jak i buły, nemodni, nesuczasni
Prosto dychały powitrjam, to Bohy, to błazni
Dotorkałys' do duszi nożem misjacznoho switła
Załyszajuczy rany, chocz jich spoczatku nepomitno
I wse majże normalno, i wse majże spokijno
Chocza pusteli samotnosti nahaduwały postijno
Pro sebe, chotiłos' wtekty, bihty szczo je syły
Ałe pojizdy zijszły z rejok ta korabli zhoriły

Pryspiw

3
I ja załyszawsja, chocz zwir rwaw moji hrudy
I szczob ne robyw, znaw-znaw ja – inaksze ne bude
I chocz my taki błyz'ki, my wse ż duże rizni łjudy
I sonjaczne prominnja nas dwoch u liżku ne rozbudyt'
Koły ja zbyraw jiji p’jani slozy rukamy
Wona pytała: "Czomu ce widbuwajet'sja z namy?"
Ja ne mih widpowisty, mowa tut bezsyła
Niczoho znaczennja ne maje koły widirwani kryła
Koły nadiji daremni, i wse ne tak jak chotiłos'
Nu szczo tut porobysz – ne uterpiłos', ne złjubyłos'
Rozczaruwawszys' w us'omu, wona prosto piszła
Ja skuczatymu za neju takoju, jakoju wona buła

Pryspiw (2)