Wokzał – pałac czekannja,
Wokzał – pałac rozłuk.
Pobaczennja ostannje,
Ostannij dotyk ruk.
Łjahaje snih na skroni,
W oczach – peczal i bil.
Nas troje na peroni:
Ja, ty i zametil.

Pryspiw:
Ne każu: "Proszczaj, prosty!"
Zamitaje snih slidy
I ljahaje biłym smutkom na derewa.
I nawiszczo tut słowa –
Nas nawiky snihowa
Rozłuczyła korołewa, korołewa.

Ty każesz meni: "Łjubyj,
Ne zabuwaj, pyszy!"
Harjaczi twoji huby –
Ta chołodno w duszi.
Proszczaj, morozne misto,
Ja rozumiju znow:
Dwi reczi nesumisni –
Swoboda i łjubow.

Pryspiw