Jak ja, brattja, raz skonaju,
Zanesit' mnja tam, de znaju,
Zanesit' mnja na Wkrajinu,
De-m rodywsja, naj tam zhynu.

Wy mnja, brattja, pochowały
Ta j dodomu powertały,
Aż prychodyt' moja myła,
Dywyt'-dywyt' – tut mohyła.

Ta j ona sy spohadaje,
Chto w mohyli spoczywaje:
– Ani kwitky, ani ruty,
Tutky musyt' striłec buty.

Ta j pomału, pomałeńku
Piszła sloza po łyczeńku.
– Łomy, myła, jaworyny
Ta dlja mene, syrotyny.

Jawir wyris, zełenije,
Sonce swityt', sonce hrije,
Łjudy chodjat' ziłlja rwaty –
Myłeńkoji ne wydaty.

Aż pryłetyt sołowije,
Misjac' swityt', misjac' hrije,
A ono sy zakuwało,
Tak wono łysz, tak buwało.

U mohyli dobre buty:
Nycz ne wydno, nycz ne czuty,
Ni ptaszyny, ni diwczaty
U mohyli ne wydaty.