Łito
Znowu znachodyt' swoji zahubłeni czary,
Łypeń
Szczedro daruje usim sołodki prymary.
Ja wyruszaju w dałeku put',
Wsim mene bilsze ne powernut'
Do oseni, do oseni...
Czas załyszaje jiji samu i pokydaje sumnu pit'mu –
Dosi nezbahnene czudo.
Z podychom rosy czuty hołosy
Riznobarwnych ptyc', bosych mołodyc'.
Wohnem, wodoju, czystoj wrodoj
Dywuwałysja, posmichałysja soncju.

Speka
Hotuje dlja oseni wże serpnewu potrawu,
Łypeń
Wchodyt' s'ohodni w swoju syłu i sławu.
Czas zabuwaje kudy ity,
Znowu u serpni
Zwarjat' czorty osinnju brahu.
U burewijach czużych storon,
Chaj zbereże mene swit ikon
Wid czornoho łycha.
Zakrutywsja deń w homoni piseń
I nese na schid, de roztane lid.
U winkach diwky, bosi parubky
Dywuwałysja, posmichałysja switłu...