Oj koło bro, koło brodu brała diwka wodu,
Wertałysja dwa szewczyky z wełykoho rodu:
– Pomahaj Bih, diwczynońko, tobi braty wodu,
A sprawdy nas, diwczynońko, na dobru hospodu.
Je szewczyky mołodeńki, je dobra hospoda,
Staryj majster, (2) mołoda majstrowa.

Oj pryjszły my ta do majstra stały howoryty:
– Czy by-sy nas ne najmyły sto par czobit szyty?
– A sidajte wy, szewczyky, sto par czobit szyty,
A ja pidu na jorandu med-horiłku pyty.

A szewczyky mołodeńki czobit doszywajut',
A mołodu majstrowuju z sobow pidmowljajut'.
Oj nichto, nichto to ne czuw tak, jak majstriw chłopec',
Ta jak piszow na jorandu – tut p’janyj karpatec'.
– Oj ty, tatu, ja na pywi, a wy – na horiłci,
Wasza żinka, naszi mama z szewcem na mandriwci.
– Sidłaj, chłopcze, sidłaj koni, sidłaj woroniji,
Ta j pojidem dohanjaty szewci mołodiji. (3)

Dohonyły majstrowuju aż koło Dunaju,
Wona jomu widkazała: ja tebe ne znaju.
Uzjały ż tu majstrowuju popid bili boky,
Kynuły ż tu majstrowuju u Dunaj hłybokyj.
– Pławaj, pławaj, majstrowaja, wid kraju do kraju,
Buło tobi ne kazaty – ja tebe ne znaju!
Pławaj, pławaj, majstrowaja, tak jak biła huska.
– Rjatuj mene, mij myłeńkyj, bo ja – twoja duszka! (5)