Pryjmak

Oj, zacwiła wysznja koło perełazu,
Oj, nemaje tak nikomu, jak pryjmaku zrazu.

Oj, piszow że toj pryjmak u połe oraty
Ta zabuw win z soboju torbu chliba wzjaty.

Ore pryjmak, ore, na szljach pohljadaje,
Łjudski żinky obid nesut, a moji czort maje.

Ore pryjmak, ore, dochodyt do rowu,
Wyprjahaje siri woły ta ide dodomu.

Oj, ide dodomu ta j hołosno swyszcze,
– Chowaj, donju, warenyky, jde nasz pryjmaczyszcze.

Wwijszow na podwir’ja, szyroko stupaje,
Jomu teszcza z usich mysok u odnu zływaje.

– Obidaj, pryjmacze, bo w nas po obidi,
Ne dojisy na borszczewi, dojidaj na chlibi.

Poobidaw toj pryjmak, ne wstyh widpoczyty,
Jomu teszcza cip u ruky: "Idy mołotyty!"

Zmołotyw win kopu ta siw na kołodu,
Jomu teszcza widra w ruky: "Idy nam po wodu."

Jak prynis win wodu ta siw na porozi,
Znowu teszcza z nym swarytsja: "Czo siw na dorozi?"

Wso terpiw toj pryjmak, staw duże suworyj,
Żinku j teszczu widłupyw, staw todi choroszyj!

Staw todi choroszyj! (8)