W zooparku, wesnoju utiszenyj,
Na weselij haljawi pry swidkach
Słon słonysi skazaw: "Moja kiszeczka",
Słon słonysi skazaw: "Moja kwitka"...

W okeani burchływomu, hłyboko,
Pid pronykływi zwuky noktjurna
Kyt kytysi skazaw: "Moja rybońka,
Nu do czoho ż wy miniatjurna!"

A w chatynci bez switła j wikoneczka,
Tak po-łycars'ky niżno i myło
Krit krotysi skazaw: "Moje soneczko...
Wy – hołubka moja syzokryła!"

Do wesnjanych beriz witer łaszczywsja
U dałekomu, syńomu lisi, –
– Pidijdit'-no sjudy, moja łastiwko, –
Stycha chrjuknuw kaban kabanysi.

Chaj sercja zawżdy budut' harjaczymy,
Nu a mriji, jak witer kryłati!
Ta jak czasto buwajut' nezrjaczymy,
Chto nałeżyt' do sylnoji stati.

A wesna umywałasja zływamy,
J zruzumiw ja cijeji chwyłyny:
Ne buwajut' żinky nekrasywymy,
To mużczyny buwajut' slipymy!