Wczora zustricz – teper proszczannja,
Wczora zymno – a nyni speka.
Toj buw perszym – teper ostannij,
Toj buw porucz – teper dałeko.
Toj do szczastja namirjaw kroky,
Nu, a wyjszło, szczo – do mohyły.
Toj swityw, ta pohas do stroku.
Toj paław, a toho spałyły.

Pryspiw:
Tak buło
Z najdawniszych lit,
Minjajut'sja łjudy,
Minjajet'sja swit. (wes' kupłet – 2)

Toj u nebi wpijmaw udaczu,
A nazawtra staw znowu bosym.
Toj smijawsja, a nyni – płacze.
Toj dawaw, a s'ohodni – prosyt'.
Toj doław najkrutiszi pidjomy,
Ta joho załyszyły syły.
Toj buw druhom, a staw znajomym,
Toj litaw, a teper – bezkryłyj.

Pryspiw

I lita nazad ne wertajut',
Jak ne sumno, i jak ne hirko.
Ja minjajus', mene minjajut',
Czy to w kraszczyj bik, czy to w hirszyj.
Ja minjajus' razom zi switom
I smijus', i płaczu doschoczu,
P’ju prozoryj wesnjanyj witer,
Hubłju dni, a znachodżu noczi.

Pryspiw

Szcze dałeko ity do kraju,
Ja u neba proszu nesmiło:
"Chaj dusza moja ne pomyraje
Ranisz, niż pomre moje tiło!" (wes' kupłet – 2)