I
Za czerwone i czorne zhorajuczy w pekli
My hotowi na płachu ity bez wahań.
I pid dzwin wełykodnij my znowu woskresły,
My zwełysja na nohy w bahattjach powstań.

II
Tak wostań że, wostań, moja hordaja maty!
Pidnimys' z popełyszcz i nad switom zasjaj.
Daj prozrinnja slipym ta probacz wynuwatym,
Nas u bratńomu koli ty znowu z’jednaj

III
A na czomu kljałys' i za wiszczo wmyrały
Szcze piznajut' wsi ti, chto nad namy smijałys',
Szcze ne raz naszi surmy zwytjahu zahrajut'
I ne bude takych chto b wid smerti chowaws'.

IV
Tak byjsja ż serce moje u takt zi swojeju zemłeju,
My pam’jatajem wsich tych, chto iszow pered nas.
I tych chto wołju skropyw ne szkodujuczy krow’ju swojeju,
Jich newidomym mohyłam ukłonymos' –
Pryjde toj czas.

V
Pomereżane kuljamy j szramamy wkryte
Nasze hordeje słowo nikoły ne wmre.
My narodżeni wołej swobodu łjubyty,
Z namy Boh ta Wkrajina, a szczastja pryjde.