1.
Toj tepłyj sonjacznyj deń, dlja nas buw toczno jak nicz
Nesterpnyj bil mojich sniw-ja czuju.
Ty widijszła wże dawno i wypaw snih, zymnyj snih
Na serci mojim jak lid, ja znaju.

A perepał naszych sliw, zalih jak kamiń tjażkyj
Ta ty wże siła u swij litak.
I ja todi zrozumiw, jakyj ja buw neprawyj,
Szczo ja todi skazaw szczos' ne tak.

Ja ne pobaczu, jak ty hirko płaczesz
Jak ty slozy łyjesz, ałe toji prawdy ne znajesz.

Pryspiw:
Czekaj! Ne widlitaj, ja kłyczu tebe.
Czekaj! Ne widlitaj, a witer chmaru pohnaw.
Czekaj! Ne widlitaj, ja choczu tebe.
Ja choczu tobi skazaty, szczo ne skazaw.

2.
Nechaj tobi dobre tam, ty ne znajszła spokij tut
Ałe zawżdy pam"jataj – ty czujesz?
Ty tam znajdesz swoju bil, łjubowi falsz, duszi brud
Tam twij zachmarenyj raj – ty znajesz?

Ne treba wże tych noczej, w jakych nam tisno obom
I chołodno jak w ostannij raz.
Ta może pryjde toj czas, koły my budem razom
I spokij znowu pryjde do nas.

Ty ne pobaczysz, jak ja hirko płaczu
Jak ja slozy łyju, a ty toji prawdy ne znajesz!