1.
Zełeni sztory, bili wikna – w mojij chati ja sam
Koły wże temno na dwori i nycz ne wydno oczam
Ja wykłjuczaju tełefon i stawłju czajnyk na haz
I ne wpuskaju w dweri tych, chto wiczno bresze na nas

Ja baczyw deń, ałe meni wże jakos' lipsze wnoczi
Koły ne czuty dymom i ne wydno brud w temnoti
I tilky to szczo treba, nicz meni jak zawżdy daje
A resztu ja widdam wam, bo to ne moje.

Pryspiw:
Ja choczu dekoły tak, buty sam, buty tam
De w wiknach switła ne wydno, de nicz i oczam
Niczyjim ja ne skażu to, czoho tak, choczu ja
Koły wże switła nema dawno, a je temnota.

Ja choczu dekoły tak, buty sam, buty tam
De nebud', tilky by ne snich i ne doszcz, i ne ham
De czas ne jde i riznych bywniw nema sered nas
Bo dechto robyt' nam zło, ałe to ne pro was.

2.
Pislja nerwowoho dnja nema nijakych probłem
I na stoli wże more pywa i paczka "LM"
A łehka muzyka meni zaminyt' widdych i son
Koły chołodnyj witer duje, des' widkrytyj bałkon.

Ja mih by tak bahato raz robyty to jak chotiw
Bo wże dawno ws'o nadojiło i ne czuw dobrych sliw
I tilky to szczo treba – nicz meni, jak zawżdy, daje
A resztu ja widdam wam, bo to ne moje!