Jichaw kozak za Dunaj, skazaw: "Diwczyno, proszczaj!
Ty, konyku woroneńkyj, nesy ta huljaj!
Biłych ruczok ne łamaj, jasnych oczej ne styraj,
Mene z wijny zi sławoju k sobi ożydaj."

Pryspiw:
Łuczsze buło, łuczsze buło b ne chodyt',
Łuczsze buło, łuczsze buło b ne łjubyt',
Łuczsze buło, łuczsze buło b ta j ne znat',
Czym teper, czym teper zabuwat'. (wes' kupłet – 2)

Wyjszła, ruky załomawszy i tjażeńko zapłakawszy:
"Jak ty ż mene pokydajesz, tilky podumaj!
Ne choczu ja nikoho, tilky tebe odnoho,
Ty bud' zdorow, mij myłeńkyj, a wse propadaj".

Pryspiw

"Postij, postij, kozacze, twoja diwczyna płacze,
Jak ty ż mene pokydajesz, tilky podumaj!".
Swysnuw kozak na konja: "Ostawajsja zdorowa!
Jak ne zhynu, to wernusja czerez try hoda!"

Pryspiw (3)