Czasom jak stysne podychom hrudy
Zatjahne szworku nimoju rukoju:
"Wse w tebe bude: dim i łjubow,
Tilky nikoły ne bude spokoju!"

Karmicznyj wyrok za myttjewu słabist'
Wriżet'sja w duszu bołem narodu
Rwet'sja na wołju, rwet'sja iz tiła,
W dal, u bezmeżnu pohybel-swobodu.

Ne zmyty krow’ju, ani slozamy
Żywymy wirszamy ne zamołyty
Ne wyrubaty sokyramy
Bahatstwom-daramy ne zaduryty.

Hartowanyj smertju, ważczyj z wikamy
Mołodi duszi zater do dir,
Nijaki łjudy – sto czortiw z wamy!
Hej, chłopci z lisu, spuskajtesja z hir!

Pidemo, pidem. Ta j pohuljajem
Czerwonoho piwnja pustym nad dachom
Zawede pisnju, a my jiji znajem
Bajdużi oczi obijme żachom.

– Hej, chłopci z lisu! U widpowid' – tysza
Tiła ljahły w zemłju, duszi złetiły
Znow stysne hrudy, spasinnja w poetach
Bo Czorni hory osyrotiły.

Wicznist' nadast' słowam ochoronu
Zawtrasznja sława inszych zihrije
Ja znaju my wyżywem kriz' zaboronu
I zbereżene sim’ja znowu posijem.

Ja znaju my wyżywem, zmowknit' trembity
Zalizne terpinnja nikoły ne trisne
I koły prapor czesti wiz'mut' naszi dity
Radisno j swjato narodyt'sja pisnja.