Chasom yak stysne podychom hrudy
Zatyahne shvorku nimoyu rukoyu:
"Vse v tebe bude: dim i lyubov,
Tilky nikoly ne bude spokoyu!"

Karmichnyi vyrok za myttyevu slabist'
Vrizet'sya v dushu bolem narodu
Rvet'sya na volyu, rvet'sya iz tila,
V dal, u bezmeznu pohybel-svobodu.

Ne zmyty krov’yu, ani slozamy
Zyvymy virshamy ne zamolyty
Ne vyrubaty sokyramy
Bahatstvom-daramy ne zaduryty.

Hartovanyi smertyu, vazchyi z vikamy
Molodi dushi zater do dir,
Niyaki lyudy – sto chortiv z vamy!
Hey, chlopci z lisu, spuskaytesya z hir!

Pidemo, pidem. Ta y pohulyayem
Chervonoho pivnya pustym nad dachom
Zavede pisnyu, a my yiyi znayem
Bayduzi ochi obiyme zachom.

– Hey, chlopci z lisu! U vidpovid' – tysha
Tila lyahly v zemlyu, dushi zletily
Znov stysne hrudy, spasinnya v poetach
Bo Chorni hory osyrotily.

Vichnist' nadast' slovam ochoronu
Zavtrashnya slava inshych zihriye
Ya znayu my vyzyvem kriz' zaboronu
I zberezene sim’ya znovu posiyem.

Ya znayu my vyzyvem, zmovknit' trembity
Zalizne terpinnya nikoly ne trisne
I koly prapor chesti viz'mut' nashi dity
Radisno y svyato narodyt'sya pisnya.