Temna nicz, temna nicz.
Ja błukaju po wułycjam mist.
Na perechresti znajomych dorih
Ja nabłyżajus' do wikon twojich.
Zaczarowanyj switłom zołotym twojim
Majże tysjaczu lit, majże sto tysjacz zym,
Zaworożenyj pohljadom twojich oczej,
Misjac' wede mene do twojich dwerej.

Temna nicz, zorjane nebo.
Witer – twoja kołyskowa.
Niżna moja, ja mriju pro tebe,
Ałe ty pro ce ne diznajeszsja nikoły.

Wse, szczo ja choczu skazaty tobi,
Znajesz, tak ważko trymaty w sobi.
Swoji słowa, swoji dumky
Ja nazawżdy załyszu hłyboko w duszi.
Pro te, jaki slozy w mojich oczach,
Pro te, jak ja baczu tebe w swojich snach,
Pro te, szczo ty zi mnoju u switi mrij,
Nechaj znaje tilky witer sumnyj.