Kożen raz ja ne pytaju, –
Nawiszczo ty prychodysz do liżka?
I same zaraz ne pytaju, –
Nawiszczo ty zrywajesz mij dach?

A wczora buw mij spiw,
Ja matamy pokryw swoju dumku
Nałeżno ja perekrutyw
Kożen raz ja nakopyczuju złobu.
Jakby ne twoja wroda...

Nawiszczo ty prychodysz,
Nawiszczo ty howorysz
Pro swoji zabubony?!
Mowczy!
Ty rozumijesz jak meni ważko?
Ce ne ostannja nicz!

Tak, moja dumka ne spohanyt' cju pisnju,
Ałe ja skażu znowu tobi –
Twoju złobu, twoju turbotu
Ne potrebuju, ni!

Ne pytaju, –
Nawiszczo ty prychodysz do liżka?
Ty prychodysz, ty prychodysz...

Ja ne pytaju, –
Nawiszczo ty prychodysz do liżka?
Ja potrebuju nicz, distajesz mene.
Wże ne możu ni spaty,
Ni z bohamy rozmowljaty
I tut i tam ja widczuwaju tebe.

Ja nakopyczuju złobu
Twoju turbotu ne potrebuju!
Distajesz mene!
Ja zakrywaju twij rotyk,
Kicja, znaesz, jak choczu
Zhwałtuwaty twoje tiło
Ne kochaju tebe!

Pryspiw:
Ja ne kochaju tebe!

Koły widkryjesz swoje obłyczczja,
Tak ja ne pobaczu strach, ja ne widczuju żal.
Jakby ja mih do tebe torknutys'
Ne ostannij raz, ne ostannja nicz.
Prykro ne ... odrazu,
Ne zrobyw tobi obrazu
Ne zrobyw, zarazo!
Ja zakrywaju twij rotyk,
Kicja, znaesz, jak choczu
Zhwałtuwaty twoje tiło
Ne kochaju tebe!