Oj tam' pod' lisom', pod' dubynoju,
Tam' sydiw' hołub', z' hołubynoju.
Sydiły-ż' ony y rozmowljały,
Sywim' kryłeczkom' sja obhortały.

Zakrawsja striłec', z' temnoho łuha,
Striływ' u duba, ubyw' hołuba.
Hołuba wbywszy, hołubku jmywszy,
Za syne more, zaprowadywszy.

Za syne more, za krutij bereh',
Za krutij bereh' w' sadok' wysznewij.
Dae hołubci yz' kedra pszenyci,
Sypłe hołubci z' morja wodyci.

Hołubka ne ist', hołubka ne p'e,
W' wysznewij sadok' płakaty jde.
Czomu-ż' ti ne isz', czomu-ż' ne p'esz',
Łysz' wysznewyj sadok' płakaty ydesz'.

Jak' maju isty, jak' maju pyty,
Jakij swit' krasnij, nema s' kym' żyty,
Oj est' u mene sto par' hołubow',
Wibyraj sobi, kotrij twoj łjubij.

Hołubka brała perebyrała,
Nema takoho jakoho mała.
Oj moj buw' myłij, fajnij czornobrowij,
Na łyczku biłyj, sze j sywo-kryłij.

Łety hołubko u czyste połe,
Bo ti u mene w' tjażkoj newoły.
Hołubka łetyt', ta j sobi hudyt',
Szo żyty bez' pary w' switi ne budet'.