Projszły obłaka, radosna duha sijajet,
Projszła wsja toska, swit nam błystajet,
Weselije serdecznoje, czystyj swit wedra,
Jesli mynował mrak i szum myrs'kaho witra.

Proszczaj o, toska, proszczaj, zlja utroba,
Ja na nohy wstał, woskres ot hroba,
O, otrasłe Dawydows'ka, ty breh mni i kyfa,
Ty raduha, żyzń, wedro mni, swit, oływa.

Łeżysz wo hrobi, praznujesz subotu,
Po trudach tjażkych, po krowawom potu.
Knjaz' nykojich dił w tebi ne imijit,
Knjaz' seho mira, szto wsimy władejet.

O, nesłychanny se slidy!
O, nowyj rode, rode pobidy!
O, syne Dawydow!

Syne Dawydow, Łazarja wozwawij
Iz mudrostej zemnych do nebesnoj sławy.
Ubij tiłesnu i wo mne rabotu,
Dażd' mni s toboju praznowat' subotu,
Dażd' mni chodyty w twoji slidy,
Dażd' nowyj rod sej pobidy!
O, syne Dawydow!