Hej, u czystim poli,
Tam żowniry stojat',
Jak stojat', tak stojat',
Tak jich niżky boljat'.
Zijszłysja dokupy,
Stały sja radyty:
Jak by to, czym by to
Diwczynu zradyty?
Oden każe: medu,
A druhyj: horiwky,
A to dobra ż, [dobra]
Zradońka dlja diwky!
Tretij każe: pywa,
A czetwertyj: wyna,
Ne bude diwczyna
Winoczka nosyła!
Ne bude, ne bude,
Bo toho ne hodna,
Huljała, spiwała
Z żowniramy do dnja.
Oj pryjszła diwczyna
Dodomońku spaty,
A maty kocjubow
Wyhnała iz chaty.
Piszła ona z serpom
W połe żyto żaty,
Nad’jichały żownireńky,
Stała rozmowljaty:
– De ty jidesz, myłyj,
W dałeku dorohu,
A mene łyszajesz,
Diwczynu ubohu?
– Ja tebe ne łyszu,
Boh by mene skaraw,
Do inszoj ne pidu,
Chot' by tato skazaw!