Hey, u chystim poli,
Tam zovniry stoyat',
Yak stoyat', tak stoyat',
Tak yich nizky bolyat'.
Ziyshlysya dokupy,
Staly sya radyty:
Yak by to, chym by to
Divchynu zradyty?
Oden kaze: medu,
A druhyi: horivky,
A to dobra z, [dobra]
Zradonka dlya divky!
Tretiy kaze: pyva,
A chetvertyi: vyna,
Ne bude divchyna
Vinochka nosyla!
Ne bude, ne bude,
Bo toho ne hodna,
Hulyala, spivala
Z zovniramy do dnya.
Oy pryishla divchyna
Dodomonku spaty,
A maty kocyubov
Vyhnala iz chaty.
Pishla ona z serpom
V pole zyto zaty,
Nad’yichaly zovnirenky,
Stala rozmovlyaty:
– De ty yidesh, mylyi,
V daleku dorohu,
A mene lyshayesh,
Divchynu ubohu?
– Ya tebe ne lyshu,
Boh by mene skarav,
Do inshoy ne pidu,
Chot' by tato skazav!