Oy u sadu, sadu-vynohradu
Stoyit' konychenko na prodazu.
A nikomu konya pokupyty,
A nikomu konya zaplatyty.

Nayichaly kupci iz Varshavy,
Seychas toho konyka storhuvaly.
Vze z toho konyka zaplatyly,
Daly sto chervonych i chotyry.

– Vyidy, vyidy, moya myla, podyvysya,
Chy choroshyi kupchyk naradyvsya.
Ne vychodyt' myla, vyishla maty:
– Vze z tvoyi myloyi ne vydaty.

Vze z tvoyu myluyu schoronyly,
V vyshnevim sadochku polozyly.
V holovach kalynu posadyly
Shche y bilym kaminnyam prykotyly.

– Ty, vyshnevyi sad, rozvynysya,
Ty, bilyi kamene, vidkotysya!
Ty, bilyi kamene, vidkotysya,
Ty z, moya mylenka, obizvysya!

– Chy dozvolysh meni zurytysya,
Chy pozvolysh meni zenytysya?
– Ne pozvolyu tobi zurytysya,
Pozvolyu tobi zenytysya.

Lysh ne bery mylyi, divchynonky,
Bo ta ne pryhorne dytynonky.
Voz'my sobi luchshe udivonku,
Ta pryhorne moyu dytynonku.