Mala maty syna,
Rano ozenyla,
Molodu nevistku
Zrazu ne zlyubyla.

Vyryadzala maty
Syna u soldaty,
Molodu nevistku –
V pole lonu braty.

– Oy idy, nevistko,
Zelen lonok braty,
Ne vyberesh lonu –
Ne vertays' do chaty.

Brala lon nevistka,
Brala, ne dobrala
Ta y posered polya
Topoleyu stala.

Syn z viyny vertaye,
Zachodyt' dodomu,
Klanyayet'sya nenci,
Shche y ridnomu domu.

– Skazit' meni, mamcyu,
Shcho to za prychyna,
Shcho na nashim poli
Roste topolyna?

– Ne pytaysya, synu,
Za tuyu prychynu.
Bery topir v ruky,
Rubay topolynu.

Yak udaryv vpershe –
Topolya schylylas',
Yak udaryv vdruhe –
Ta y zaholosyla:

– Ne rubay mya, mylyi,
Ya tvoya mylaya,
Pomiz moyim lystyam –
Dytyna malaya.

– Yak ty moya myla,
To idy do chaty,
Svoyemu mylomu
Zvary vecheryaty.

– Ne zlyubyla mene
Tvoya ridna maty,
Vyhanyala mene
Zelenyi lon braty.

Brala ya lon, brala,
Ne mohla vybraty,
Stala tvoya maty
Mene charuvaty.

Lychaya svekrucha
Mene zaklynala,
A tomu ya v poli
Topoleyu stala.