Ne pyshit' meni bilshe lystiv,
Ne dzvonit' meni bilshe nikoly.
Ya s'ohodni odyn z tych ptachiv,
Shcho lezat' na snihu v chystim poli.
Dolya znovu blukaye v lisach,
Zachvorila i travy shukaye.
Ya chotiv znayty pravdu v nohach,
Ale marno – yiyi tam ne maye.

Pryspiv:
Shcho vy znayete pro mandry ta dorohy.
Shcho vy bachyly okrim svoyich osel...
Vashi kryla – vid pryrody nohy.
A moyi – slova svitlych pisen.
Vy ne buly, tam de sonce schodyt'.
I ne bachyly vsich tayemnyc' nebes.
Chto shukaye, toy zavzdy znachodyt' –
Abo krashchu dolyu, abo smert'.

Vze vid bolyu ne plache dusha.
Zneprytomnila, chy zacherstvila.
Vid dumok obertom holova.
Nechay tak, aby lysh ne bolila.
Dyvna pisnya v chuzych nebesach.
Dykyi stohin u vlasnych hrudyach.
Ya s'ohodni poranenyi ptach.
I ya chochu, shchob vy ce pochuly.

Pryspiv

Zubozili slova pro lyubov.
Yakiys' frazy pro muky kochannya.
Ni do choho, i vze epiloh.
Ale ce bulo vashym bazannyam.
V chomu vynen, – na nebi zbahnu.
Nakovtayusya sliz do ne schochu.
Vze hodynu bez vas ya zyvu.
A zdavalos' kolys', shcho ne zmozu.