Ya yshov do roboty, bo buv ponedilok,
Ya buv z boduna – v holovi vse bolilo.
Padav bilyi snih, navit' vin meni mishav.
V holovi take tvorylos', shcho ya vam by ne bazav.

Duze slyz'haly mashyny, tyazko yichaty po lodu.
Na obochynu zanosyt' na yakus' otu bidu.
I mene zaneslo vchora – v holovi sydiv stakan,
Ya chotiv yoho poslaty, ale vsi zabuv slova.

Ya vsyu vodu vypyv v chati, navit' bihav v mahazyn.
V seredyni vse horilo, bo badun mene palyv.
Mineralka bula sviza, trochy potushyv pozar,
I otryzka poyavylas', znachyt' ya shche ne propav.

Pryspiv:
Vze dochodzu do roboty
Trochy lehshe na dushi.
Tam voda povynna buty
U zelenomu vidri.

Von zyhul yakyis' buksuye, moze toze z buduna.
A skorishe vs'oho slyz'ko – hololodna cya zyma.
Dyad'ko vpav peredi mnoyu, ya ne vynen, to vin sam.
Duze skryvyvsya, bolilo, moze nohu vin zlamav.
Ale nye, – pidvivsya y dali vin kudys' sobi pishov.
Nu dyvysya, choloviche, ostorozno – hololod.

Do roboty yshov ya pishky, bo z mashynoyu bida.
Shchos' sceplyeniye buksuye, ta y benzynu vze katma.
Tak ne lyublyu ponedilok, duze nenormalnyi den.
No – robota ye robota, chto zaminyt' tam mene.

Pryspiv