Misce, de nemaye u lyudey oblychchya,
Misto, de zahubleni lyudy mayut' svoyi zvychky...
Malenkyi chlopchyk chodyv shukayuchy znayomi obrazy
Pomiz sotni nevidomych person i ce ne son,
Yak zdavalosya spochatku istoriyi.
Moya rozpovid' dlya tych, chto cinyt' ponyattya "volya"!
Ce misto, de lyudyam ce ponyattya nevidome,
Pracyuyut', shchodnya vmyrayuchy vid vtomy,
Lyudy bez osobystosti z pytannyam – "chto my?"
Misto bez vyznachenych koordynat na karti,
De temno i pochmuro, de prosvitu soncyu nemaye,
Dlya osvitlennya prymishchennya zapalyuyut' svichky v chati.
Koly skinchyt'sya cey zach – nichto ne moze znaty.
Ale malenkyi chlopchyk prodovzuvav shukaty dali skarb naciyi.
Dlya vychodu z ciyeyi sytuaciyi bulo zatracheno bahato zasobiv i syl...
Pyl v ochi, shchob nichto ne zmih pobachyty iz c'oho mista vychid...
Cikavo chy chlopchyk buv spravzniy chy yichnoyi uyavy plid...
Chlopchyk yshov vpered, zlyvayuchys' iz tinnyu...
A syluet yoho zmenshuvavsya, postupovo znykayuchy bezslidno...

Pryspiv:
Ty ne znayesh "yak" i ty ne znayesh "de"
Ty ydesh kriz' temnotu, shukayuchy sebe,
Bahato, chto shukav... ale ne fakt, sho znayde...
Tebe chekaye misto zahublenych lyudey...