Pryspiv:
Ya stavlyu sobi cil, brou – ya tudy idu,
Ne prynos' meni bil, brou – ya ne vidchuyu...
Ya ne chuyu tvoyich opleskiv... dyakuyu, ne treba
Ya nenavydzu vse te, shcho ide vid tebe...

Myromen:
Bilshe emociy u trek,
Bilshe pravdy v slova...
Moya nenavyst' zrostaye
Z koznym krokom vse bilshe vona mene napovnyaye,
Nemaye vychodu za ramky, tak, bo isnuyut' pravyla...
Ya ne znayu, shcho zi mnoyu,
Ya ne znayu, shcho robyty...
Podyvys' na mene kym ya buv i ye teper... ne dyvno...
Zminyuyut'sya vsi, zminyuyus' i ya potrochu,
Zminyuyet'sya vse, ta pravda zalyshayet'sya naviky...
Zboku dyvlyusya na svit,
Dyvlyusya, ne bachu pravdy,
Moya nenavyst' zrostaye do tych, chto cinyt' zrady
Zarady svoyeyi vyhody mozut' prodaty dushu demonam,
Ale de vona bude – nichto ne moze znaty...
Sraty ya chotiv na yichni spravy, mayut' pravo na buttya,
Yaksho prodav sebe za hroshi – vze nemaye vorottya.
Odna yedyna cinnist' i ta otruyena chasamy,
Moya nenavyst' vyruye – vona vze pomiz vamy!

Pryspiv

Kryzyk:
Chy mozna vbyty zvira,
Chy mozna znyshchyty ahresiyu,
Shcho lize cherez dyry, brudnymy pazuramy
Rozryvaye shkiru, rize i shmatuye tilo bez narkozu,
Suka, yaka tam moze buty proza?
Chto za? Pidnimayte ruky, cinyteli bolyu,
Beznadiya i apatiya prybraly z pered ochey volyu u vas,
Intuyiciya – ce ne nakaz.
Buly chyby, ta navishcho povtoryaty yich shche raz?
Cya zaraza, nakazuye vas, karaye chadnym hazom,
A ya na fazi mutaciyi zvirynoho skazu
Vakcyna – moyi frazy, zi mnoyu Myro, braza.
Cya nenavyst' vylazyt', i urazaye vraz!
Plody tvorinnya vulyci ne prodayemo za bablo,
Ye slovo, i ye zlo, ye kvity i layno,
Ye zoloto i splavy nepravednoyi nenavysti
Zostalys' ti, chto zavshe nestymut' u masy stalyi styl.

Pryspiv