Myromen:
Tak "v chomu problema?" – povtoryuyu po 100 raziv na den,
I ya provozu poshuky vychodu z bezvychidnoyi sytuaciyi,
Mozlyvo, v meni problema, my rostemo, zminyuyut'sya i nashi ideyi,
Nashi pohlyady na svit – vse staye inakshym,
Ale yak ze, my dumaly, shcho vse navkolo bude, yak zavzdy... yak zavzdy?
Ni c'oho vze ne bude, ne bude toho, shcho vvazaly cinnym i ridnym.
Spilnymy zusyllyamy pidnyalysya iz bezodni chornoyi,
Ne dumaly, shcho bude zavtra, v nas ye tilky "s'ohodni"
Nazovni vse ne tak pravdyvo, ne tak pravdyvo, ne tak, yak bulo kolys' davno,
Odne slovo, te, shcho zalyshayet'sya nam i tilky plan, po yakomu ydemo dali...
Ya budu yty vpered, navit' yaksho vsi vidvernut'sya vid mene,
Nikoho ne bude i ya zalyshusya sam!
Nam rozkazuyut' starshi, yak bulo kolys' davno,
Ale vse odno my robymo po-svoyimu ne dyvymos' na naslidky,
My shkodymo sami sobi, vertayemos' na dno yamy, vychodu z yakoyi nemaye...
Zhadaty: yakymy my buly malymy i ne znaly, shcho bude dali z namy.
Po chodu, chas plyne, razom z nym i my iz mriyamy svoyimy
Dochodymo do cili, a chorni liniyi cherhuyut'sya iz bilymy...
Sucilnymy provalamy prochodyt' nashe zyttya,
Ale odna meta – znayty vorota, shchob my ne robyly...

Pryspiv:
Shchob my ne robyly, vse odno pohlynaye nas u sebe systema,
Ty zyvesh, slava Bohu, tak v chomu problema? tak v chomu problema?
Povtoryuyu po sto raziv na den "v chomu problema"...

Dem:
Teorema, yaka vid’yednuye vidnoshennya iz sumoyu
Inodi dumayu, shcho ne ziyde vze sonce
Pidozryuyu vze koznoho, chto namahayet'sya
Chto pidkradayet'sya – zahlyaduye u dushu, cherez vikonce
Na shyyi kilce, nas prymusovuyut' do dumky temnoyi, brudnoyi,
Zachlyvoyi ta sumnoyi, i za spynoyu
Stoyat' z bayduzymy ochyma
I nazyvayut'sya panamy, ta v chomu problema
Moya poema, pidpysuyus' pid neyu stavlyu krapku
Moyi notatky, i zapysnyk, a tam cytata
Yak chochesh shchos' znaty – mandruy po svitu, ne soroms' pytaty
I ne sumuy, yakshcho ne zmozut' vidpovid' daty.
I vzyatku vzyaty, napevno, same lehshe u derzavi
Ta vse odno ci ruky kolys' nastyhne Boza kara
I yak prymara zasilo v holovi odne pytannya
V chomu problema, ta vse, ta vse marno
Ta vse ce hirko spryimaty i pidnosyty do sercya
I muzykalna terciya vidtvoryuye sumnu koncepciyu
Zyttya neset'sya i ne zumiye povernutysya nazad
Umiyem tilky poblyzche sidaty v ryad, to death
Nesus' vpered i znovu poperedzuvalni znaky
Nema zupynky, a tak chotilos' navpaky
Znayty shlyachy do zakrytoyi storinky
I povedinka takych istot mene vrazaye, mene vbyvaye
Nevze po barabanu yim, ta chas mynaye
I v putach doli vy chuyete moyu poemu
Zadumaytes'... v chomu problema...

Pryspiv