Myromen:
Systema – u yakiy plyvemo, spokonvichna problema,
Dlya lyudey, yaki chochut' zyty poza neyu,
Okremo vid usich isnuvaty sobi,
Ne boyatysya nikoho y nichoho,
Mozlyvo, treba sprobuvaty i meni zrobyty chid takyi...
Vyity za ramky, y ne povertatysya syudy,
Odnym dotykom zminyty vsich i vse, shcho navkolo mene ye,
Moye bazannya znayty sebe, i te, shcho moye,
Zahublene pomiz velykych sirych stin,
Yaki navkolo nas rokamy buduvaly shakaly,
A my shukaly spravedlyvist', shukaly istynu,
Shukaly des' v sobi, ale mabut' zapizno vze...
Hodi obicyanok, vze hodi z nas pustych sliv,
Nabrydlo sluchaty, navkolo tilky zrady y hniv,
Sluchay pravdu, yaka z vust molodi lyne,
Sprobuy znayty u c'omu zolotu seredynu,
Yedyna problema – nas malo, chto zrozumiye,
Ale zyty poza hroyu bahato chto mriye...

Odna nadiya, yaka ves' chas nas hriye,
Dyvne yakes' vidchuttya u shcho my virymo,
Bulo kolys' vse sirym, na kinec' vono zitlilo,
Smilyvo mozemo ity vpered, ale chy diydemo...
Diydemo do kincevoho etapu hry, (a tam shcho?) a tam nikoho...
Nichoho krim nashoho slova,
I sho z c'oho? nema pidtrymky zzovni,
Musymo sami pidnimatysya z c'oyi bezodni,
Dovkola klouny i takych povsyudy milyony,
Tonnamy rozdayut' svoye hivno, a my, yak zombi
Spryimayemo ce, niby na shyyi kilce, yake keruye vamy,
A vam vazko zbahnuty ce!
Typu ne pravda... typu rozvodyat' varvary,
Nu y sho z c'oho, vam i tak nasraty zdavna...
Moye pytannya: "chy zalyshyte za soboyu slid?"
My z Kryzykom poza hroyu – u nas svidomi pohlyady na svit!

Pryspiv:
Svidomi pohlyady na svit, pid bas i bit,
Nadiyi rozbyti i vze na yich mohylach kvity,
Ne bud'te nayivni, yak dity, nadiyu ne ubyty
My to rozumiyemo, shcho ce vse bulshit...

Kryzyk:
Meni ne treba vkazuvaty, kym buty, yak buty,
Ya budu sam soboyu, ya ne lyalka vudu,
Na hrudy ya beru tyahar, yakyi ne cinyat' lyudy,
Na foni inshych turbot, moyi pokryti brudom.
Povsyudy bezlich takych, ya nache vidchuvayu ce,
Vony trymayut' u sobi ce, bo inshi layut'sya,
Nache lyakayut'sya toho, shcho pokaraye zhraya,
Za pravdu i za istynu, yaku zavzdy chovayut'.
Na zal, yiyi tayat' druzi, vbyvaye uryad,
Tebe hoduyut' obicyankamy, znovu z duryat'!
Tobi moze brechaty, toy chto ves' chas poryad,
Shkoda shcho v c'omu vypadku, ne vin zaznaye horya.
Mozlyvo potim, mozlyvo zhodom,
Nahoda ne lyahaye pid tebe, neyu keruye narod,
Skorishe sylnyi keruye, a slabym ***,
A ya svidomo zvazuyu zyttya, i rymuyu.

Ta rymuvaty moze koznyi, ale chy mozna,
Rymamy cymy vymyty te, shcho y tak poroznye!
Ya pro ideyi, ya pro zakony,
Yaki ne vyznayut', a na paperach milyony...
Nasampered ce ne povaha do samoho sebe,
I vy pytayete, dlya choho zminy? Komu ce treba?
Navishcho zminyuvaty te, shcho uze isnuye,
Zvychayno. Davno na ce usi poklaly ***.
Tomu y ne strymuyut' ne vzyty ce hanebne slovo,
I Po***, povtoryuvatymu znovu i znovu
Cya mova same dlya takych, yakym bayduzi dovody,
Ce pohlyady na s'ohodennya iz vust molodi.

Pryspiv (2)