Pryspiv:
Rozsypayut' nochi zori (3)
I chovayut' yich u synomu mori.

Dorohy moyi, pryami ta kryvi,
Dorohy, mov tilo zmiyi.
Ciluyet'sya zoshyt virshiv iz perom,
Chvoriye Zemlya na asfaltu syndrom.
Pyshu... Ne pyshet'sya virsh,
Dumayu krashche, vychodyt' na hirshe.
Litery-koni, alyur v try chlysty,
Letyat' do virsha rymy nesty.

Pryspiv (2)

Ya vchora bachyv tvoyi sny,
Ya vchora pyv cholodnyi doshch ryasnyi.
Bulo, bulo.
Suchoyu lysh bula doroha.
Ya vchora bachyv tvoyi sny,
Ya vchora pyv cholodnyi doshch ryasnyi.
Os' zastoroha.
Zakryta vze moya doroha.

Pryspiv (2)

Probylys' cherez asfaltu kylymy,
Probylys' roslyny i pyly
U soncya – prominnya, u chmary – volohu,
Meni proklaly dorohu.
I znovu iskry metaly
Chavunni kolesa, reyky i shpaly.
Proshchavsya zi mnoyu peron,
Prychodyt' asfaltu syndrom.

Liniyi – klitka dlya mene!
Romby – klumby zeleni!
Na zroshchenyi kymos' pravylnyi sad
Zdiymu vitry, blyskavyci i hrad!
Pisnya – znayomi kvadraty!
Sluchayu ya i chochu porvaty
Noty, yaki napysala bezdara,
Zirvaty z holiv nepravedni lavry!

Pryspiv (2)