Ty – viter zymovyi, shcho plache za mnoyu,
Poet i spokusnyk nestulenych vich.
Rusyavyi, veselyi kradiy supokoyu,
Chovayesh u pazusi zoryanu nich.

Vin – viter zymovyi, shcho pachne vesnoyu.
Rozchrystanym chlopcem krychyt' stoholoso.
Strybaye, mov konyk, tancyuye zi mnoyu.
Zradlyvyi i teplyi, zasnizeno-bosyi...

Vin buv – i nemaye! Ta v promenyach hriznych,
Navrochyv bezmovnoho moroku prach.
My sonce pyly, tilky z kelychiv riznych,
Blukaly i plakaly v riznych svitach.

Ty – viter zymovyi z ochyma sumnymy.
Tvoyi odchaydushshya – brutalni y slyz'ki.
My budem nazavzdy z toboyu chuzymy,
My budem naviky z toboyu blyz'ki.

Vin – viter zymovyi, shcho pachne vesnoyu.
Vin shchedryi na cholod spokiynych oblych.
Rusyavyi, veselyi kradiy supokoyu,
Chovaye u pazusi zoryanu nich.