Ya zryvayusya z miscya nahritoho,
Zalyshayu bahaz netorknutym,
Raptom stalo potribnym znyknuty –
Trochy zmerznuty, trochy zmoknuty...
Perekreslyty vse, shcho proydeno,
Ne vvazayuchy ce porazkoyu,
Rozproshchatysya z mriyeyu-chvoydoyu,
Shche b zustritysya z mriyeyu-kazkoyu.
Tam po moryu plyvut' vitrylnyky,
Tam po nebu litayut' sokoly,
Ne vbyvayut'sya sny budylnykom
I zemlya ne vkryvayet'sya popelom.

Pryspiv:
Novych pisen nove im’ya,
Sviy krashchyi den shukayu ya!
Novych pisen nove im’ya,
Sviy krashchyi den shukayu ya!

Vse zachoplyuye vata budennosti,
I shchorazu shchilnisha vata cya,
Shchob movchaly – koly iz chemnosti,
A koly iz strachu narvatysya.
I tak chochet'sya vyity z otochennya,
Pidiyty do dverey rozchynenych,
Bez poyasnennya, bez otochennya,
Prosto tak – bez zv’yazku z prychynoyu.
Na porozi zinka usmichnena,
Ya yiyi nazyvayu mamoyu,
Vona mnoyu zyla i dychala,
A ya vkryv yiyi serce ranamy.

Pryspiv

Des' u koli ridnych i blyz'kych
Bez reklamy ta pokloninnya
U poloni smaku dytynstva
Prorostaye zerno sumlinnya.
Chtos' udobryt', a chtos' polyye,
Chtos' prykryye vid vplyvu zhubnoho...