Moya stina, moyi klyuchi.
V dushi pechal, v rukach mechi.
Zemlya moya.
Odyn lysh krok, shchob zachystyt'.
I daty vraz spokiyno zyt'.
Svoyim dumkam.
Hrich, vin tak zadibno v’yivsya u krov.
Myt', shcho rozchytuye strach.
Bil, shcho zbyravsya vid lyuti u tvoyich ochach
Tam i zastyh.

Moya stina, moya pechal.
Diryave dno porodyt' zal.
Pustiye chas.
Chvylyny sliz, chvylyny zla.
Chto vik ishov, zhoriv do tla.
Nichto y ne znav.
V den, koly chmary navysnut' tyazki.
Strach des' prokradet'sya v plot'.
Yak ze bezbolisno vtratyty vichnist' svoyu,
Shchob lehshe zylos'.

Ty sam na sam z soboyu zustriv emociyi vybuch.
Kolesa voli provernuv.
I vybir sviy zrobyv ty pospishno, moze y bezsylo,
Donyzu viter az poduv.
Vse shkerebert', tysha tamuye sum.
Ty vze sp’yanilyi y nimiyesh.
Hrani nema, svit tak nesterpnym stav.
Ty vze navryad zveseliyesh.
Ta yak ze tak, v nesterpni hodyny v mukach hority.
Shukaty volyu v nebesach.
Nesty sviy chrest, hordynyu svoyu v dolyni zhubyty.
Perenesty ce kayattya.
Siyesh v dushi bezlich zyvych tryvoh.
Ydesh popry sotni padin.
Zemlyu ty rvesh, vabysh sebe svoyim,
Bo ty ne lyudyna, a tin.