Ya, piddanka svoyich obov’yazkiv,
Ya, vasal svomu korolyu,
Ya lyublyu tebe tycho, boyazko,
Ya proshchalno tebe lyublyu.
Ne zalkuy za mnoyu. Ya michena.
Mene kozne lycho zhrebe.
Na proshchannya, toboyu zasvichena,
Podaruyu tobi sebe.
Ce b lyshytys'. Ale ne mozu ya.
Narechenoyu nareche,
Zakolysuye, zavorozuye
Chornobryv’ya takych nochey.
A v moyemu krayu oy chystomu
B’yut' harmaty, svystyt' kartech.
Ya ne zinka. Naykrashchi lycari
Nadi mnoyu zlomyly mech.
Meni lehko, shcho vze az trudno.
Meni strashno: zabudu parol.
Mene klyche suvoro i trubno
Miy obov’yazok, miy korol.
Ne kazy, shcho ne mayu raciyi,
I dokoramy ne karay.
Ya v lyubovi – yak v emihraciyi.
Vidpusty mene v ridnyi kray.