Vyrynayuchy z chvyl,
My pirnayem v vohon,
Zashyvayuchy rany
Protydiyi stychiy,
Shcho rozirvala
Vsi prychynni zv’yazky,
Ta my sylni u viri
V yednannya svitiv –
Vidrodzenych i zabutych imen,
Vidirvanych vid svoyeyi epochy,
Zupynenych sniv i zavyslych idey,
Spomyniv inshych i samoho sebe...

Tak pochalos', tak skinchylos' zyttya
V napruzeniy tyshi neskazanych sliv,
V abstraktnych obrazach pochuttiv
Do tych, chto nikoly ne zyv na Zemli.

Voskresayuchy v rytmi serdec',
My vidtvoryuyem radist' i hniv,
Smich i slozy i vsyu nashu sut' –
Potoybichnist' prychyn
Svoyich pochuttiv.